ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ ուկրաինական զորքերի հարձակումը Կուրսկի շրջանում Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին իսկական երկընտրանքի առաջ է կանգնեցնում. սա տեղի ունեցողի վերաբերյալ ամերիկացի առաջնորդի առաջին պաշտոնական մեկնաբանությունն է։ «Մենք անմիջական, մշտական կապի մեջ ենք ուկրաինացիների հետ։ Սա այն ամենն է, ինչ ես կարող եմ ասել դրա մասին, քանի դեռ հարձակումը շարունակվում է», - ըստ Ֆրանսպրես գործակալության՝ հայտարարել է Բայդենը:               
 

Առա­ջին նա­խա­գա­հի մի­ջո­ցով ո­րո­շա­կի սա­կար­կու­թ­յուն­ներ են սկս­վում

Առա­ջին նա­խա­գա­հի մի­ջո­ցով ո­րո­շա­կի սա­կար­կու­թ­յուն­ներ են սկս­վում
10.04.2020 | 12:59
Երբ երկ­րի նախ­կին նա­խա­գահ­նե­րը հան­դես են գա­լիս որևէ հայ­տա­րա­րու­թյամբ, ա­մե­նայն հա­վա­նա­կա­նու­թյամբ, շատ լուրջ գոր­ծըն­թաց­ներ են ստի­պում նրանց դուրս գալ լռու­թյան ռե­ժի­մից և ներ­կա­յաց­նել սե­փա­կան տե­սա­կե­տը։ Մա­նա­վանդ երբ այդ նա­խա­գահ­նե­րին ի­րենց բնա­վո­րու­թյամբ, գոր­ծե­լաո­ճով կա­րե­լի է դա­սել ուր­բա­թա­խոս ղե­կա­վար­նե­րի թվին։
Ի­րո­ղու­թյուն­ներն այս տե­սան­կյու­նից դի­տար­կե­լիս պետք է են­թադ­րել, որ երկ­րում ըն­թա­ցող զար­գա­ցում­ներն են ստի­պել ՀՀ եր­կու քչա­խոս նա­խա­գահ­նե­րին՝ Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նին և Սերժ Սարգ­սյա­նին, ո­րոնք կա­րո­ղա­նում են եր­կար պաու­զա պա­հել, դուրս գալ ընդ­հա­տա­կից։
Նախ՝ հան­րա­պե­տու­թյան եր­րորդ նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սյա­նը բո­լո­րի հա­մար ա­նակն­կալ հայ­տա­րա­րու­թյամբ հան­դես ե­կավ՝ նշե­լով, որ թեև իր հա­մար զար­մա­նա­լի է, որ հա­մա­վա­րա­կի պայ­ման­նե­րում ՀՀ իշ­խա­նու­թյան հա­մար կա­րող է ար­դիա­կան մնալ ապ­րի­լյան պա­տե­րազ­մի քն­նիչ հանձ­նա­ժո­ղո­վի աշ­խա­տան­քը, բայց այ­նուա­մե­նայ­նիվ պատ­րաստ է ար­տա­կարգ դրու­թյան ա­վար­տից հե­տո ներ­կա­յա­նալ 2016 թ. ապ­րի­լին ծա­վալ­ված ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի հան­գա­մանք­ներն ու­սում­նա­սի­րե­լու նպա­տա­կով ստեղծ­ված հա­տուկ քն­նիչ հանձ­նա­ժո­ղո­վի նիս­տին։ Սերժ Սարգ­սյա­նի այս դիր­քո­րո­շումն ա­նակն­կալ էր, քա­նի որ ՀՀ գլ­խա­վոր շտա­բի նախ­կին պետ, ՀԱՊԿ նախ­կին քար­տու­ղար Յու­րի Խա­չա­տու­րո­վը վեր­ջերս բա­վա­կա­նին կոշտ կեր­պով, սա­կայն դի­վա­նա­գի­տա­կան ձևա­կեր­պում­նե­րով հրա­ժար­վել էր ներ­կա­յա­նալ նույն հանձ­նա­ժո­ղո­վին, և ակն­կալ­վում էր, որ նույ­նը կա­նի նաև ՀՀ եր­րորդ նա­խա­գա­հը։ Մա­նա­վանդ որ ար­դեն պարզ է` խոր­հր­դա­րա­նա­կան այդ հանձ­նա­ժո­ղովն ա­ռանձ­նա­պես լուրջ ար­դյունք­նե­րի չի հա­սել, ե­թե չհաշ­վենք ո­րոշ գոր­ծիչ­նե­րի, այդ թվում` այդ հանձ­նա­ժո­ղո­վի նա­խա­գա­հի, քա­ղա­քա­կան դի­վի­դենդ­ներ ստա­նա­լու փոր­ձե­րը։ Եվ շա­տե­րը կար­ծում էին, որ Սերժ Սարգ­սյա­նը դժ­վար թե իր մաս­նակ­ցու­թյամբ բարձ­րաց­նի այդ հանձ­նա­ժո­ղո­վի կշի­ռը։ Սա­կայն ի­րա­կա­նում նա գնաց այդ քայ­լին։ ՈՒ­շագ­րավ է, որ մինչ վեր­ջի­նիս կող­մից հանձ­նա­ժո­ղո­վին ներ­կա­յա­նա­լու մա­սին հայ­տա­րա­րու­թյուն ա­նե­լը՝ ապ­րի­լյան պա­տե­րազ­մի տա­րե­լի­ցի օ­րե­րին, հա­յաս­տա­նյան հան­րու­թյա­նը ցու­ցադր­վեց մի ֆիլմ, որ­տեղ նախ­կին իշ­խա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը, ո­րոնք գտն­վել էին ապ­րի­լյան պա­տե­րազ­մի ղե­կա­վար­ման վա­հա­նա­կի մոտ, ո­րո­շա­կի բա­ցա­հայ­տում­ներ կա­տա­րե­ցին 2016 թ. ապ­րի­լյան պա­տե­րազ­մի վե­րա­բե­րյալ։ Ըստ էու­թյան, հրա­պա­րա­կայ­նո­րեն աս­վեց այն, ինչ ա­պա­գա­յում կաս­վի նաև քն­նիչ հանձ­նա­ժո­ղո­վում։ Ա­ռա­վել ևս, որ Սերժ Սարգ­սյա­նի՝ հանձ­նա­ժո­ղո­վի նիս­տին ներ­կա­յա­նա­լու միակ պայ­մա­նը իր մաս­նակ­ցու­թյամբ նիս­տը ձայ­նագ­րելն ու ձայ­նագ­րու­թյունն ի­րեն տրա­մադ­րելն է։ Ա­մե­նայն հա­վա­նա­կա­նու­թյամբ, այս օ­րե­րին այդ ֆիլ­մի ցու­ցադ­րու­մը նաև հան­րա­յին տրա­մադ­րու­թյուն­նե­րի ո­րո­շա­կի ստու­գում էր` հաս­կա­նա­լու, թե ապ­րի­լյան պա­տե­րազ­մից չորս տա­րի անց հա­սա­րա­կու­թյունն ինչ­պես է վե­րա­բեր­վում դրա հետևանք­նե­րին, է­մո­ցիո­նալ ինչ ըն­կա­լում ու­նի նախ­կին­նե­րի, մաս­նա­վո­րա­պես Սերժ Սարգ­սյա­նի նկատ­մամբ։
Դա­տե­լով մա­մու­լում և սո­ցիա­լա­կան ցան­ցե­րում առ­կա ար­ձա­գանք­նե­րից՝ որևէ ար­տա­ռոց և բա­ցա­սա­կան դրսևո­րում չգ­րանց­վեց։ Կա­րող ենք փաս­տել, որ ա­ռանձ­նա­պես նե­գա­տիվ բում չա­ռա­ջա­ցավ այդ ֆիլ­մի ցու­ցադ­րու­մից, ին­չը կա­րող էր տե­ղի ու­նե­նալ ա­սենք եր­կու տա­րի ա­ռաջ։ Եվ տրա­մադ­րու­թյուն­նե­րի յու­րա­հա­տուկ ստու­գու­մը բա­ցա­հայ­տեց, որ Սերժ Սարգ­սյան գոր­ծիչն այս պա­հի դրու­թյամբ նույն սրու­թյամբ չի ըն­կալ­վում, ինչ եր­կու տա­րի ա­ռաջ։ Դա ի­հար­կե պայ­մա­նա­վոր­ված է ներ­կա ի­րա­վի­ճա­կով, ներ­կա իշ­խա­նու­թյան գոր­ծու­նեու­թյամբ, նաև նրա­նով, որ հան­րու­թյանն այ­սօր ա­մե­նա­քիչն է հե­տաք­րք­րում նախ­կին­նե­րի նկատ­մամբ հաշ­վե­հար­դա­րի մո­լուց­քը։ Հա­սա­րա­կու­թյունն այ­սօր բո­լո­րո­վին այլ խն­դիր­նե­րով է տա­ռա­պում. նրան ա­վե­լի շատ հու­զում են հա­մա­վա­րա­կով պայ­մա­նա­վոր­ված ա­ռող­ջա­կան հար­ցե­րը, բո­լո­րին ար­դեն հաս­կա­նա­լի է, որ շատ շու­տով սպառ­նա­լու են բա­վա­կա­նին լուրջ սո­ցիալ-տն­տե­սա­կան, ֆի­նան­սա­կան խն­դիր­ներ։ Այս ա­ռու­մով թերևս ՀՀ եր­րորդ նա­խա­գահն ա­մե­նա­հար­մար պահն է ընտ­րել քն­նիչ հանձ­նա­ժո­ղո­վին ներ­կա­յա­նա­լու հա­մար։ Եվ այդ հանձ­նա­ժո­ղո­վին ներ­կա­յա­նա­լով՝ նա վերջ­նա­կա­նա­պես կփա­կի այդ հանձ­նա­ժո­ղո­վի նիս­տին իր մաս­նակ­ցու­թյան կամ չմաս­նակ­ցու­թյան մա­սին քա­ղա­քա­կան շա­հար­կում­նե­րի է­ջը։ Սերժ Սարգ­սյա­նը շատ լավ հաս­կա­նում է, որ ինքն այդ հանձ­նա­ժո­ղով այ­ցե­լե­լու է Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ու նրա իշ­խա­նու­թյան ա­մե­նա­ցածր վար­կա­նի­շի ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նում, և բա­ցի հա­ցի խնդ­րից ու կո­րո­նա­վի­րու­սով պայ­մա­նա­վոր­ված ճգ­նա­ժա­մը հաղ­թա­հա­րե­լուց, դժ­վար թե մարդ­կանց որևէ այլ բան հե­տաք­րք­րի։ Այս հա­մա­տեքս­տում Սերժ Սարգ­սյա­նի հաշ­վարկ­նե­րով ին­քը նվա­զա­գույն կո­րուստ­ներ կու­նե­նա։ Քա­ղա­քա­կան խա­ղե­րում հմ­տա­ցած, քա­ղա­քա­կան լուրջ կեն­սագ­րու­թյուն ու­նե­ցող Սերժ Սարգ­սյա­նը շատ լավ հաշ­վար­կել է բո­լոր նր­բու­թյուն­ներն ու ընտ­րել իր հա­մար ա­մե­նա­բա­րեն­պաստ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը։
Քա­նի դեռ լրատ­վա­կան դաշ­տում, վեր­լու­ծա­կան, փոր­ձա­գի­տա­կան շր­ջա­նակ­նե­րում քն­նարկ­վում էր ՀՀ եր­րորդ նա­խա­գա­հի ա­նակն­կալ ո­րո­շու­մը, ՀՀ մյուս նախ­կին նա­խա­գա­հը՝ Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նը, որ մի քա­նի տա­րին մեկ է խո­սում և ներ­կա­յա­նում հան­րու­թյա­նը, հան­կարծ հան­դես ե­կավ քա­ղա­քա­կան կոչ-հայ­տա­րա­րու­թյամբ, ին­չը միան­գա­մից դար­ձավ տար­բեր շր­ջա­նակ­նե­րի թիվ մեկ քն­նարկ­ման ա­ռար­կան։ Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նի ե­լույ­թը ներ­կա­յաց­վեց որ­պես հա­մախմ­բում ա­պա­հո­վե­լու կոչ, որ­տեղ ար­վում էր նաև ո­րո­շա­կի քայ­լե­րի ա­ռա­ջարկ։ Սա­կայն Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նը Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյան չէր լի­նի, ե­թե ա­մեն ինչ այդ­քան պարզ լի­ներ, և նրա հրա­պա­րա­կած փաս­տա­թուղ­թը չպա­րու­նա­կեր բազ­մա­թիվ ստորջ­րյա խու­թեր։ ՀՀ ա­ռա­ջին նա­խա­գա­հը կո­րո­նա­վի­րու­սով պայ­մա­նա­վոր­ված երկ­րում առ­կա ի­րա­վի­ճա­կը ո­րա­կեց պա­տե­րազ­մա­կան։ Ե­թե ի­րա­վի­ճա­կը ներ­կա­յաց­վում է պա­տե­րազ­մա­կան, շատ հեշտ է գտ­նել հա­կա­ռա­կորդ­նե­րի, ժո­ղովր­դի թշ­նա­մի­նե­րի, և Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նը չի էլ թաքց­նում, թե ով­քեր են պա­տե­րազ­մա­կան դրու­թյան մեջ ժո­ղովր­դի հնա­րա­վոր թշ­նա­մի­նե­րը։ ՈՒ ինչ­պես ինքն է ան­վա­նում, դրանք, իր իսկ խոս­քով, հայտ­նի ու­ժերն են, ո­րոնք տար­բեր ե­ղա­նակ­նե­րով իբրև թե վար­կա­բե­կում են, ան­վս­տա­հու­թյուն տա­րա­ծում գոր­ծող իշ­խա­նու­թյան նկատ­մամբ, ո­րը, ըստ ՀՀ ա­ռա­ջին նա­խա­գա­հի, լավ-վատ կա­տա­րում է իր ա­ռա­քե­լու­թյու­նը։ Նախ­կին նա­խա­գա­հի խոս­քում լուրջ մա­նի­պու­լյա­տիվ հնարք կա։ Ի­րա­վի­ճակն ան­վա­նե­լով պա­տե­րազ­մա­կան՝ այն ու­ժե­րը, ո­րոնք չեն հա­մախ­մբ­վում իշ­խա­նու­թյան շուրջ, ան­մի­ջա­պես գնա­հատ­վում են որ­պես ժո­ղովր­դի թշ­նա­մի, դա­վա­ճան և այլն։ ՈՒ պա­տա­հա­կան չէ, որ նա շեշ­տում է, որ պա­տե­րազմ­նե­րը վա­րում են ոչ թե ժո­ղովր­դա­կան զանգ­ված­նե­րը կամ ընդ­դի­մա­դիր քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րը, այլ օր­վա իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը։
Այ­նուա­մե­նայ­նիվ, ի՞նչ խն­դիր­ներ է լու­ծում Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյանն իր կո­չով։ Պա­տա­հա­կան չի ըն­տր­ված ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծը։ Ա­ռա­ջին նա­խա­գա­հը մի կող­մից խո­սում է քա­ղա­քա­կան զար­գա­ցում­նե­րի մա­սին, մյուս կող­մից, սա­կայն, ակն­հայտ է, որ ան­ցած եր­կու տար­վա ըն­թաց­քում ծա­վալ­ված սև-սպի­տակ պայ­քա­րի մեջ վեր­ջին մեկ ա­մի­սը թերևս ա­մե­նա­հան­գիստ ժա­մա­նա­կաշր­ջանն էր։ Ընդ­դի­մա­դիր շատ ու­ժեր էլ ակն­հայտ է, որ քիչ թե շատ զուսպ են ի­րենց դրսևո­րում։ Ե­թե ան­գամ քն­նա­դա­տում են, ա­պա ո­րո­շա­կի վե­րա­պա­հում­նե­րով՝ հաշ­վի առ­նե­լով հա­մա­վա­րա­կով պայ­մա­նա­վոր­ված երկ­րում տի­րող բար­դու­թյուն­նե­րը։ Ա­սել, թե ներ­քա­ղա­քա­կան կյան­քը լար­ված էր, և խիստ անհ­րա­ժեշ­տու­թյուն էր ա­ռա­ջա­ցել, որ­պես­զի ա­ռա­ջին նա­խա­գահն իր խոր քնից արթ­նա­նա ու ազ­գը հա­մախմ­բո­ղի դիր­քե­րից խա­ղա­ղու­թյան ա­ղավ­նու դե­րում հան­դես գա, սխալ կլի­ներ։ Իշ­խա­նա­փո­խու­թյու­նից հե­տո շատ ա­վե­լի բարդ ժա­մա­նա­կաշր­ջան­ներ ենք ու­նե­ցել, բայց հա­մախ­մբ­ման կո­չեր չենք լսել։ Սա նշա­նա­կում է, որ Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նը ոչ թե այս պա­հի ներ­քա­ղա­քա­կան ան­կա­յու­նու­թյու­նից է վա­խե­նում, այլ որ­պես շատ փորձ­ված ու տե­ղե­կաց­ված գոր­ծիչ այ­նուա­մե­նայ­նիվ հաս­կա­նում է, որ ի­րա­կան մղ­ձա­վան­ջը սկս­վե­լու է այն բա­նից հե­տո, երբ հայ­տա­րար­վի, որ հա­մա­վա­րա­կի ող­նա­շա­րը կոտր­ված է, և աս­տի­ճա­նա­բար վե­րա­դառ­նում ենք բնա­կա­նոն կյանք։ ՀՀ ա­ռա­ջին նա­խա­գա­հը քաջ գի­տի, որ հենց այդ ժա­մա­նակ մար­դիկ կանգ­նե­լու են փաս­տի ա­ռաջ. շա­տե­րի մոտ ծա­ռա­նա­լու է ֆի­նան­սատն­տե­սա­կան կո­լապ­սի հե­ռան­կա­րը, մո­տա­վո­րա­պես այն, ինչ ու­նեինք 1990-ա­կան­նե­րի սկզբ­նե­րին, երբ նա­խա­գա­հում էր հենց ին­քը։ Ով՝ ով, բայց նա նման ի­րա­վի­ճակ­նե­րի հետ ա­ռե­րես­վել է և գի­տի, որ նման պայ­ման­նե­րում սո­ցիա­լա­կան ընդ­վզ­ման վտանգ կա։ Երբ հա­ցի խն­դիր է ա­ռա­ջա­նում, նույ­նիսկ ա­մե­նա­համ­բե­րա­տար ազ­գե­րը դուրս են գա­լիս փո­ղոց, ին­չից բխում են ո­րո­շա­կի հետևանք­ներ։ Ա­հա թե ին­չու է Տեր-Պետ­րո­սյա­նը ե­լույթ ու­նե­նում հենց այս պա­հին. նա ցան­կա­նում է ցույց տալ, որ ին­քը՝ որ­պես տե­ղե­կաց­ված մարդ, լավ վեր­լու­ծա­բան, կան­խա­տե­սում է ա­ռա­ջի­կա դժ­վա­րու­թյուն­ներն ու որ­պես երկ­րի հիմ­նա­դիր նա­խա­գահ փոր­ձում է կան­խել հե­տա­գա վտանգ­ներն ու հա­մախմ­բել ժո­ղովր­դին։ Ի­մի­ջա­յին ա­ռու­մով սա կարևոր հնարք է. ե­թե նրա այս քայ­լը հա­ջո­ղու­թյուն գրան­ցի, ի­րեն կվե­րագր­վի, իսկ ե­թե ոչ՝ ա­պա ան­մի­ջա­պես ի հայտ կգան մար­դիկ, ո­րոնց կվե­րագր­վեն խան­գա­րող­նե­րի դափ­նի­նե­րը։ Իսկ թե ով­քեր են խան­գա­րող­նե­րը, պարզ է՝ ինչ­պես ինքն է նշել իր կո­չում, երկ­րորդ և եր­րորդ նա­խա­գահ­ներն են, ո­րոնք ի­րենց լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րով ու հա­մա­խոհ գոր­ծիչ­նե­րով իբրև թե փոր­ձում են օգ­նել իշ­խա­նու­թյա­նը, սա­կայն ի­րա­կա­նում ան­վս­տա­հու­թյուն են սփ­ռում։
Կա ևս մեկ հե­տաքր­քիր հան­գա­մանք. իր կո­չով Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նը նոր քա­ղա­քա­կան գոր­ծըն­թաց է գե­նե­րաց­նում։ Նա՝ որ­պես հին ինտ­րի­գան, քա­ղա­քա­կան առևտուր­նե­րի մաս­նակ­ցած գոր­ծիչ, հաս­կա­նում է, որ լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րին, վեր­լու­ծա­բան­նե­րին հետ քա­շե­լու հայ­տա­րա­րու­թյան դի­մաց ո­րո­շա­կի բան պետք է ա­ռա­ջար­կի երկ­րորդ և եր­րորդ նա­խա­գահ­նե­րին։ Հարց է ա­ռա­ջա­նում՝ գոր­ծող իշ­խա­նու­թյան ա­մե­նա­թույլ շր­ջա­նում հա­նուն ին­չի՞ հան­կարծ պետք է հետ քաշ­վեն Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նը, Սերժ Սարգ­սյանն ու վեր­ջին­նե­րիս կողմ­նա­կից­նե­րը։ Իր կո­չի տեքս­տում Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նը մի ոս­կոր է գցում՝ ա­ռա­ջար­կե­լով ար­տա­կարգ դրու­թյան պայ­ման­նե­րում սա­ռեց­նել ապ­րի­լյան պա­տե­րազ­մի քն­նիչ հանձ­նա­ժո­ղո­վի գոր­ծու­նեու­թյու­նը։ Նա շատ լավ հաս­կա­նում է, որ Սերժ Սարգ­սյա­նի հա­մար ա­ռանձ­նա­պես շատ ծանր բեռ չէ այդ ոս­կո­րը, քա­նի որ այդ հանձ­նա­ժո­ղովն ի­րե­նից ա­ռանձ­նա­պես որևէ բան չի ներ­կա­յաց­նում, բայց այ­նուա­մե­նայ­նիվ առևտրի ո­րո­շա­կի նր­բե­րանգ ՀՀ հիմ­նա­դիր-նա­խա­գահն իր կո­չում նե­րա­ռում է։ Սա­կայն ե­թե Սերժ Սարգ­սյա­նի պա­րա­գա­յում ինչ-որ բան ակ­նարկ­վում է, ա­պա հաս­կա­նա­լի չէ, թե ինչ է ա­ռա­ջարկ­վում Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նին։ Չի բա­ցառ­վում, որ Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նը իր այդ լռու­թյամբ սպա­սում է, որ­պես­զի քո­չա­րյա­նա­կան թի­մը հան­դես գա ա­ռա­ջարկ­նե­րով։ Թեև հաս­կա­նա­լի է, թե ա­նա­զա­տու­թյան մեջ գտն­վող մարդն ինչ պետք է ա­ռա­ջար­կի։ Ըստ էու­թյան նաև հարց է ա­ռա­ջա­նում՝ այս առևտու­րը, որ շատ նր­բան­կա­տո­րեն ա­ռաջ է մղ­վում. Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյանն ինք­նա­բու՞խ է ա­նում, թե այ­նուա­մե­նայ­նիվ, միջ­նոր­դա­վոր­ված է վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի կող­մից։
Պարզ է, որ ՀՀ ա­ռա­ջին նա­խա­գա­հի մի­ջո­ցով ո­րո­շա­կի սա­կար­կու­թյուն­ներ են սկս­վում, ին­չը նոր ներ­քա­ղա­քա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րի հիմք կա­րող է դառ­նալ։ Ա­ռանձ­նա­պես գաղտ­նիք չէ, որ Տեր-Պետ­րո­սյա­նի հա­մար սա­կար­կու­թյուն­նե­րը միշտ ե­ղել են նրա քա­ղա­քա­կան կեն­սագ­րու­թյան ան­քակ­տե­լի մա­սը։ Ընդ ո­րում, հիմ­նա­կա­նում այդ առևտու­րը ան­դր­կու­լի­սյան բնույթ է կրել, և շատ դեպ­քե­րում հրա­պա­րա­կավ աս­վել է մի բան, ի­րա­կա­նում ար­վել է այլ բան։ Չի բա­ցառ­վում, որ այս ա­մե­նում կան նաև ար­տա­քին քա­ղա­քա­կան խա­ղա­ցող­ներ, ո­րոնք Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նի մի­ջո­ցով փոր­ձում են Հա­յաս­տա­նում նոր ի­րո­ղու­թյուն­ներ ստեղ­ծել, կամ էլ վեր­ջինս ինքն է ցան­կա­նում դառ­նալ գոր­ծոն, որ­պես­զի իր վրա ու­շադ­րու­թյուն դարձ­նեն աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան կենտ­րոն­նե­րը, նախ և ա­ռաջ՝ Ռու­սաս­տա­նի Դաշ­նու­թյու­նը։ Այն­պես որ՝ կո­րո­նա­վի­րուսն իր հետ բե­րեց հե­տաքր­քիր ներ­քա­ղա­քա­կան զար­գա­ցում­ներ, ո­րոնք կա­րող են և վտանգ­ներ պա­րու­նա­կել այ­սօր­վա իշ­խա­նու­թյան հա­մար։
Ա­րամ Վ. ՍԱՐԳ­ՍՅԱՆ
Դիտվել է՝ 4853

Մեկնաբանություններ